“Ond yn y dyddiau hynny, ar ôl y gorthrymder hwnnw, ‘Tywyllir yr haul, ni rydd y lloer ei llewyrch, syrth y sêr o’r nef, ac ysgydwir y nerthoedd sydd yn y nefoedd.’ A’r pryd hwnnw gwelant Fab y Dyn yn dyfod yn y cymylau gyda nerth mawr a gogoniant. Ac yna’r anfona ei angylion a chynnull ei etholedigion o’r pedwar gwynt, o eithaf y ddaear hyd at eithaf y nef. “Dysgwch wers oddi wrth y ffigysbren. Pan fydd ei gangen yn ir ac yn dechrau deilio, gwyddoch fod yr haf yn agos. Felly chwithau, pan welwch y pethau hyn yn digwydd, byddwch yn gwybod ei fod yn agos, wrth y drws. Yn wir, rwy’n dweud wrthych, nid â’r genhedlaeth hon heibio nes i’r holl bethau hyn ddigwydd. Y nef a’r ddaear, ânt heibio, ond fy ngeiriau i, nid ânt heibio ddim. “Ond am y dydd hwnnw neu’r awr ni ŵyr neb, na’r angylion yn y nef, na’r Mab, neb ond y Tad. Gwyliwch, byddwch effro; oherwydd ni wyddoch pa bryd y bydd yr amser. Y mae fel dyn a aeth oddi cartref, gan adael ei dŷ a rhoi awdurdod i’w weision, i bob un ei waith, a gorchymyn i’r porthor wylio. Byddwch wyliadwrus gan hynny — oherwydd ni wyddoch pa bryd y daw meistr y tŷ, ai gyda’r hwyr, ai ar hanner nos, ai ar ganiad y ceiliog, ai yn fore — rhag ofn iddo ddod yn ddisymwth a’ch cael chwi’n cysgu. A’r hyn yr wyf yn ei ddweud wrthych chwi, yr wyf yn ei ddweud wrth bawb: byddwch wyliadwrus.”
Pam y mae Iesu yn dweud fod arwyddion, os nad ydyn ni’n gallu gwybod pryd bydd y diwedd yn dod?
Sut mae’r disgrifiad o ailddyfodiad Iesu yn ei holl ogoniant yn gwneud i chi deimlo?
Mae Iesu yn symud ymlaen nawr i ddweud beth fydd yn digwydd ar ddiwedd amser. Dydyn ni ddim yn sicr pa mor hir fydd y cyfnod o ddioddef, rhyfela a rhannu’r Efengyl yn para. Mae Iesu ei hun yn cyfaddef mai dim ond Duw’r Tad sy’n gwybod pryd fydd dydd y farn. Nid bwriad geiriau Iesu yma yw i’n helpu ni i weithio allan pryd yn union mae e’n mynd i ddychwelyd i’r byd. Yr hyn mae’n ei ddymuno yw ein bod ni’n byw mewn ffordd sy’n dangos ein bod ni bob amser yn barod.
Mae’r disgrifiad o Iesu Grist yn dod nôl i’r byd yn un brawychus. Bydd y pethau mwyaf rydyn ni’n gallu eu gweld – yr haul, y lleuad a’r sêr – yn mynd yn dywyll ac yn cwympo. Bydd Iesu ei hun yn dod gyda llawer o angylion a bydd y byd i gyd yn ei weld yn ei holl bŵer; Brenin y bydysawd yn ei holl ogoniant. Ac eto, er eu bod yn codi ofn arnom mewn un ffordd, mae’r geiriau hyn yn hynod o gyffrous i’r Cristion. Dyma pryd y bydd Iesu’n dod i gasglu ei holl bobl at ei gilydd, i’w tynnu nhw allan o ddioddef a thywyllwch y byd. Dyma’r dydd pan fydd pob peth drwg ac anghyfiawn yn cael ei gosbi a phan fydd y greadigaeth newydd, teyrnas Dduw, yn dod yn llawn. Mae’r hen nefoedd a’r hen ddaear yn mynd a rhai newydd yn cael eu creu lle y byddwn ni’n cael byw gyda Duw am byth.
Fel y nodwyd ddoe, mewn un ystyr mae’r holl arwyddion roedd Iesu yn sôn amdanynt wedi digwydd yn barod, ac mae rhai yn dal i ddigwydd heddiw. Gwrandewch felly ar rybudd Iesu – dydyn ni ddim yn gwybod pryd yn union mae’n mynd i ddod, ac felly mae angen i ni wneud yn siŵr ein bod yn barod ac yn disgwyl amdano i’w groesawu.
Ym mha ffyrdd gallwn ni fod yn wyliadwrus?
Petaech chi’n gwybod pryd byddai’r diwedd yn dod, sut byddai hynny’n newid y ffordd rydych chi’n byw?
am nerth i gario ymlaen hyd y diwedd, ac y bydd pobl yn troi at Iesu cyn bod y diwedd yn dod.
