I’r arweinydd cerdd: Salm i gyfeiliant offerynnau llinynnol. Ar yr wythfed. Salm Dafydd.
1 O ARGLWYDD, paid bod yn ddig a’m cosbi i,
paid dweud y drefn yn dy wylltineb.
2 Bydd yn garedig ata i, ARGLWYDD, achos dw i mor wan.
Iachâ fi, ARGLWYDD, dw i’n crynu at yr asgwrn.
3 Dw i wedi dychryn am fy mywyd,
ac rwyt ti, ARGLWYDD …
— O, am faint mwy?
Dangos mor ffyddlon wyt ti. Gollwng fi’n rhydd!
5 Dydy’r rhai sydd wedi marw ddim yn dy gofio di.
Pwy sy’n dy foli di yn ei fedd?
Mae fy ngwely’n wlyb gan ddagrau bob nos;
mae dagrau wedi socian lle dw i’n gorwedd.
7 Mae fy llygaid wedi mynd yn wan gan flinder,
dw i wedi ymlâdd o achos fy holl elynion.
8 Ewch i ffwrdd, chi sy’n gwneud drwg!
Mae’r ARGLWYDD wedi fy nghlywed i’n crïo.
9 Mae wedi fy nghlywed i’n pledio am help.
Bydd yr ARGLWYDD yn ateb fy ngweddi.
10 Bydd fy holl elynion yn cael eu siomi a’u dychryn.
Byddan nhw’n troi yn ôl yn sydyn, wedi siomi.
Mae’r salm hwn yn symud o Dafydd yn galaru dros ei bechod i Dafydd yn ymbil
ar Dduw am drugaredd.
Cwestiwm 1
Wyt ti erioed wedi meddwl fel Dafydd? Wyt ti erioed wedi crio o achos i
ti wneud rhywbeth sy wedi brifo rhywun arall?
Cwestiwm 2
Yn nghanol ei dristwch a’i alar mae Dafydd yn troi at Dduw. Pan wyt ti
mewn tristwch, at bwy wyt ti’n troi?
Sut mae Dafydd yn gallu troi at Dduw? Yn adnod 4 mae Dafydd yn dweud
‘Achub fi! Dangos mor ffyddlon wyt ti’. Mae Dafydd yn ymddiried y bydd Duw
yn gallu ac yn mynd i’w achub. Mewn gostyngeiddrwydd, mae Dafydd yn
awyddus i droi at Dduw mewn edifeirwch. Mae’n ymddiried yn Nuw o achos
cariad diamod Duw. Sut mae Duw wedi dangos ei gariad diamod at Dafydd?
Gelli di feddwl sut mae Duw wedi dangos ei gariad diamod atat ti?
Cwestiwn 3
Wyt ti wedi gofyn i Dduw i faddau i ti ac i dy achub di?
Cwestiwn 4
Pob tro rwyt ti’n pechu (bod yn anufudd i Dduw), wyt ti’n mynd nôl at
Dduw mewn gweddi ac yn gofyn iddo faddau i ti, ac yn llawenhau ei fod
wedi maddau i ti o achos ei gariad diamod?
Gweddïa: Diolch, Arglwydd, am dy gariad diamod. Diolch am faddau i fi dro ar
ôl tro.
